Üniversite sınavına hazırlanan lise üçüncü sınıf öğrencisiydim 24 Ocak 1993 Pazar sabahı haber geldiğinde…
Demokrat ve dürüst kimliğiyle bilinen cesur gazeteci Uğur Mumcu, arabasına konmuş bombanın patlaması sonucu yaşamını yitirmişti.
Yolsuzluğa, hırsızlığa, ırkçılığa, bölücülüğe ve dinciliğe karşı çıkan aydın bir demokrattı Uğur Mumcu.
Kalemini halkı için korkusuzca kullanırken üzerinde çalıştığı birçok dosyada karşısındaki sırtlanların kim olduğunu en iyi o biliyordu ancak tehditlere kulak asmadan doğru bildiği yolda yürümeye devam etti.
Tehditlere karşı aldığı tek önlem, bomba olasılığına karşı arabasına eşinden ve çocuklarından önce binmekti.
Hatta katledilmeden birkaç gün önce İlhan Selçuk'a, “Abi, seni ve beni öldürecekler.” demişti yani yaşanacaklardan haberdardı.
Arkasından yüz binler yürüdü, ağladı, “Uğurlar ölmez!” dendi ama ölen öldü, yeri dolmadı.
Bugün yaşamdan koparılışının 30.yılı…
Onun anısına bugün bir yazısını okusanız, okutsanız ne güzel olur!..
***
Bir gün softanın biri, Bektaşi'nin ensesine okkalı bir tokat patlatmış. Sonra Bektaşi arkasını dönünce:
-Baba efendi ne bakıyosun? Allah'tan...demiş
-Eyvallah, ben de Allah'tan olduğunu biliyorum ama hangi 'puşt'un eliyle yaptırdı diye ona bakıyorum, demiş!
***
Emperyalizmin bu topraklarda kanlı planları hiç bitmedi.
Adı bazen Menemen oldu; bazen Maraş, Çorum, Sivas Olayları; bazen Uğur Mumcu cinayeti oldu ama ne kanlı planlar değişti ne de o 'puşt eli'...
Işıklar içinde uyusun!