Sen dağları tepeleri aş, okyanusları denizleri geç, kasırgayı fırtınayı atlat, gel sadece hayatın en sığ yerinde girdaba takıl kal.
Her şey dünyanın kendi etrafında dönüşünden kaynaklı, geriye döner tekrar geri gelir/ ama bazıları hariç. Geri gelmeyenler hayatın senden aldıklarıdır, senin ondan hak etmeksizin arakladıklarına karşılık. Zıtlıklar müthiş algoritmik.
Çağdaş 25 yaşında üniversitede eğitimini devam ettiren genç bir delikanlı. Hayatını kendi içinde kaybolarak idame ediyor. Anne- Baba mutsuz ama mutluymuş gibi yapıyorlar, düşünceleri çocuk büyüsün ta ki bir baltaya sap olsuna kadar, bir günah gibi saklayalım mentalitesinde. Bu dijital çağ, çığ gibi gelip, gelenekçi toplum olan bizleri, yarattığı zelzelelerde, en çok ta çekirdek aileyi çatırdattı. En severek evlenen çiftler dahi, ilerleyen safhalarında bir birine yetersiz iki dargın ve nihayetinde de çocuk anne velayetinde, baba ise nafakaya mahkum. Her ikisi de hallüsülonik arayışlarda kendilerini eksilterek dağıtıyor.
Halbuki durup ani bir temaşada bulunup ta nevi şahsına münhasırlığının farkında olsa, kolayı daha kolay yapacak, kendi kendine kendin kendini düşün mantığında.
Çağdaş’ ın çektiği acılar, aileden miras kendisine, sağlık sorunları yüklemiş ona tanrı, sırf onun anne ve babasının işlediği suçlardan kaynaklı, bütün ihale tanrı tarafından Çağdaş’ a tebliğ ve tebellüğ. Ruh sağlığını düzeltmeye takviye anti depresanlar, mide ve sırt ağrılarına da apranax fort’ lar.Henüz 25 yaşında bir genç çocuk, tanrının ona yüklediği acılara farmakolojik tavırlar içerisinde.
Bencilleşmiş toplumumuzda, herkes kör, herkes sağır, herkes dilsiz ama herkes te kendi bacağından asılacak ve de başkasının günahları da artık bir başkasına yazılacak, çünkü artık yapana değil de yaptırana bakılacak. Artık öyle entrikayı kurgulayıp, kaçıp gidip te uzaktan seyreyleyemeyecek hiç kimse. Her gaddar kendi vicdanına teslim olacak, güne her uyanışı bir başka en sızılı ızdırap bir başka en kahır .
Şimdi büyük soru şu ki; Çağdaş’ ı acısız,berrak,tertemiz,musmutlu bir hayata, kim, çekerek sürükleyecek, bu insani harekete kim muktedir olabilecek. O çocuğun içinde hiç ufuk olmadı belki hiç te olmayacak, çünkü tek başına ancak düştüğü yerden ayağa kalkıp tam da dengesini sağlayacakken tekrar kaybettiriyorlar dengeyi. Şimdilerde her şey biraz madde- biraz mevkiye odaklı .
Bir insanı sen kazan, o da bir başka sını, bu dominoda daha yaşanılası bir yer haline bürünür mecralarımız. Bir küfrün, bir ihanetin, bir kalleşliğin olduğu yerde ot dahi bitmez, bunu bilmeyenler de bilmeli. Öyleyse yaş 25 ise yolun çeyreğidir, ufukta kara var, sadece biraz daha ötede,sadece biraz daha sabırda, daha çokta inançta, sen doğrusun doğru duvar asla yıkılmaz. Kısa vadede kazanımlar kalleşçe, uzun vadede en güzel.
İsmet Tanlı