Siyaset örgütlü bir güç mücadelesidir. Seçim gününde, demokratik anayasal devletlerdeki seçmenler,
gücün gelecekteki dağılımına, ülkeyi kimlerin yöneteceğine karar verirler. Seçim sonuçları çoğunluğu
sağlayan, hükümeti kuracak olanlar kadar, yenilgiyle çıkan muhalefet için de çok önemlidir.
Seçimler siyasi yönetimleri meşrulaştırır, yönetenleri kontrol eder ve siyasetin yönetilenlere karşı
siyasi olarak sorumlu kalmasını sağlar.
Siyasi partiler Halkla devlet arasında aracıdırlar ve düzenli olarak seçime girerler. Almanya'da olduğu
gibi Türkiye‘ de de partiler ve onların en iyi adayları seçimlerin birincil odak noktasıdır.
Seçimler demokratik meşruiyeti garanti ediyor mu?
Azalan seçmen katılımı, parti üyeliği kayıpları, rüşvet, iltimas, torpil, kamplaşma, ayrımcılık ve siyasi
temsilcilere olan güvenin azalması, muhaliflere göz açtırmayan baskıcı hükümetler demokratik
seçimlerin itibarını giderek daha fazla azaltmakta, sorgulatmaktadır.
Belçikalı tarihçi David Van Reybrouck geçtiğimiz günlerde çok beğenilen Seçimlere Karşı adlı
kitabında "Günümüzde seçimler çok ilkelleşti. Kendini sadece buna indirgeyen bir demokrasi ölmeye
mahkumdur." der.
Oysaki demokrasi seçimlerin ötesinde bir şeydir. Halkın hesap sorabilmesi, siyasetçilerin hesap
vermesi, kontrol edilebilmesi ve halkın seçimler dışındada önemli olaylara müdahale edebilmesidir.
Temsili demokrasilerde, siyasi gücün yetkilendirilmesi büyük ölçüde siyasi partilerin ve bireylerin
özgür, eşit ve evrensel seçimleriyle meşrulaştırılır.
Azalan seçmen katılımı, partilere üye ve güven kaybı, güç ve itibar kaybı, yurttaşları doğrudan
demokratik süreçlere ve demokratik yeniliklere davet, yurttaşlar açısından azalan hesap verebilirlik,
yani sorumluluk eksikliği seçilmiş temsilcilerin sayısı ve azalan parti üyelikleri, seçimlerin demokratik
meşruiyet işlevini hâlâ yeterince yerine getirdiği konusunda giderek daha fazla şüphe uyandırıyor.
Bartels öncelikle oy vermenin psikolojik ve bilişsel sorunlarına vurgu yaparken, siyaset bilimciler
Armin Schäfer ve Bernhard Weßels, sosyo-ekonomik eşitsizliğin arttığını vurgulamaktadırlar
Bununla birlikte, gelişmiş demokrasilerde bile, toplumun en tepedeki yüzde 1'i veya yüzde 0,1'i
orantısız fayda sağlasa da, seçimler açıkça OECD dünyasında neoliberal kapitalizmin toplumsal
tabakalaşma gücünü kıramıyor.
Van Reybrouck, seçimlerin demokrasinin "taçlanma anı" olarak değil, modern bir "demokratik
yorgunluk sendromu"nun nedeni olarak anlaşılması gerektiğini bile savunmaktadır.
14 Mayıs Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimleri
Türkiyede‘ ki seçimlere gelecek olursak Millet İttifakının Cumhurbaşkanı Adayı , CHP Genel Başkanı
Kemal Kılıçdaroğlu bu seçimin favorisidir. Parlamento seçimlerinde de çoğunluk muhalefete geçeceğe
benziyor. Yüzde 3,8 lik oy oranına sahip bencil ve revanşist Muharem İnce‘ nin aday olması CB lığı
seçimlerini ikinci turada bırakabilir.
Artık halk değişim, dönüşüm istiyor. Çünkü 21 yıldır iktidarda olan siyasal islamcıların politikaları iflas
etmiştir.
Toplumun geniş bir kesiminde yoksulluk, kutuplaşma, ayrışma, gelecek kuşkusu had safhadadır.
Binlerce muhalif insan, siyasetçi, aydın, gazeteci, iş insanı haksız ve siyasi nedenlerle hapislerde
tutulmaktadır. Muhalif medyaya RTÜK ve mahkemeler üzerinden açılan dava ve verilen hapis, para,
ekran karartma, yayın yasağı, reklam gelirlerine el koyma gibi uygulamalarla ağır baskılar
yaşatılmaktadır.
Halk sefalet içinde yüzer et yiyemez, doğru gıdasını alamayıp, beslenemezken, semt pazarlarında
artık, çürük sebze, meyve toplarken AKP li siyasiler, akrabaları, parti yöneticileri onların iş insanları
akıl almaz bir lüks hayat yaşıyorlar, saraylarda oturuyorlar.
Bilişim, internet çağında bunu halk artık görüyor, Kral çıplak.
Bu arada çocuğuna ayakkabı alamayan, harçlık veremeyenler , çocuğu hangi arabaya bineceğini,
hangi araziye çökeceğini şaşırmış insanları seçmeye, alkışlamaya devam ederse 100 kere de seçimler
olsa bir şey değişmez.
Neden AKP gitmeli, bu kez seçilmemeli, neden değişim kaçınılmaz?
Ekonominin iyi yönetilmesi, paramızın değerinin ve vatandaşın alım gücünün daha fazla düşmemesi
için
Dış borçların artmaması, Enflasyon yani hayat pahalılığın aşağıya çekilmesi için
Demokrasi, adalet ve refahın yeniden tesisi, gelir dağılımındaki uçurumun önlenmesi
Tarım ve hayvancılığın yeniden ayağa kalkması, çiftçilerin, üreticilerin tam desteklenmesi için
Ormanları yok ettiği oraları maden sahalarna dönüştürdüğü için
Doğayı HES lerle mahvettiği için
Eğitimsiz ve çok yeteneksiz sırf yandaş olduklarından haksız, hukuksuz biçimde yandaşlarını zengin
ettikleri için
Bölgeler arası dengesizliğin giderilmesi, Türkiye‘ nin her bölgesine eşit biçimde yatırım yapılması,
eğitimin götürülmesi, Doğu ve Güneydoğu coğrafyasının gelişmesi için
Daha mantıklı, gerçekçi göç ve mülteci politikaları için
Komşu ülkelerle daha iyi geçinmek, komşuluk ilişkileri için
Bir daha depremlerde ya da diğer doğal afetlerde, felaketlerde ihmalden onbinlerce insanımızın
kurtarılmayı beklerken bağıra bağıra ölmemesi için
AKP nin Cumhur ittifakı Kadın, Alevi Kürt ve diğer azınlıkların dostu olmadığı için
Saray ve kibirin bitmesi, çocuklara tecavüz edilmemesi, kadınların öldürülmemeleri için
Ülkenin ve insanının itibarının yurt dışında daha fazla yerlere düşmemesi için
Avrupa Birliğine girmek, AB ülkelerine Vizenin kalkması için
Sosyal ve toplumsal barışın temini, Kürt sorunun barışçıl çözümü için
Çocuklarınızın yurt dışına iş armak için gitmemeleri, politik sığınma talebinde bulunmamaları için
İşe girmede etnik kökenine ,inancına, politik görüşüne bakılmaması için
İyi beslenebilmek, tatil yapabilmek insanca yaşamak için
Özgür, gerçekleri yazan, gösteren bir medya için
Diyanete ayar verilmesi, camilerin propaganda merkezi, seçim ofisi olarak kullanılmaması, sünni
olmayan grupları aşağılayan fetvalar vermemesi için
Türkiye‘ nin uygar, çağdaş dünyadan, yaşamdan kopmaması, tek adam rejiminin son bulması için
Ve en sonunda dinin, ırkçı milliyetçiliğin artık bundan sonra siyasal, sosyal, ticari ve şahsi çıkarlar
gözetilerek kullanılmaması için miladını doldurmuş AKP-MHP dinci, ırkçı ittifakı gitmelidir.
Mehmet Tanlı, 18.04.2023
