.jpg)
Ebeveyn olmak için “sevmek” gerekli fakat yeterli olmamalı. Bu doğurulan evlat için de sahiplenilen hayvan için de geçerli. Ehliyete falan tabii olmalı hatta. Ebeveyn olmanın sorumluluğunu alabilmeli insanoğlu, belki de daha evlenmeden/hayvan sahiplenmeden eğitime tabii tutulmalı bence. Böylece ruh sağlığı bozulmuş nesiller, sokağa terk edilen hayvanların sayısı azalır diye düşünüyorum.
İlgilenilmeyecekse, emek verilmeyecekse doğmamalı çocuklar. Günümüzde ebeveyni ile oynamaya, nitelikli vakit geçirmeye hasret çocukları gördükçe üzülmek bir yana isyan etmek istiyorum. Ekonomik özgürlüğü olan, her istediği alınan ama anne babası ile paylaşımı yok denecek kadar az çocukların sayısı her geçen gün hızla artıyor. Kadının çalışmasını elbette destekliyor hatta ciddi anlamda önemsiyorum ama “anne” olunca çocuğu ile ilgilenecek zamanı olmayan kadınları, çocuğun tüm bakım, ilgi ve eğitim gereksinimini kadına bırakan erkekleri kabul edemiyorum.
Elbette toplumsal anlamda pek çok rolü aynı anda karşılayan kadının işinin kolay olduğunu söylemek mümkün değil ancak ilgilenilmeyen bir çocuğun vebalini almayı da doğru bulmuyorum. Tıpkı bir heves sahiplenilen hayvanların bir süre sonra sorumluluğunun ağır gelip sokağa terk edilmeleri gibi…
Israrla her yazımda, her seminerimde vurguladığım bir konu ebeveyn çocuk ilişkisi. Güvenli bağlanamayan çocuklar güvenli ayrılamadıkları ebeveynlerinden ilgi dilenir halderler. Kendileri ile oynayacak, onlara vakit ayıracak, doğru rol model olacak ve kendilerine sınır koyacak ebeveynleri olmayınca ya içlerine kapanarak ya da daha da şımarıp inatlaşarak ifade edebiliyorlar kendilerini. Neredeyse 2 yaşından itibaren gönderildikleri okul öncesi eğitiminin ardından akşam olup evlerine döndüklerinde kendilerine vakit ayıracak ve onları anlayacak ebeveynlere ihtiyaç duyuyorlar. Elbette doğru tercih edilen kreş ve anaokullarında nitelikli eğitimler alıp bolca oynuyorlar ama hiçbir eğitim ya da öğretmen ilgisi bir çocuk için ebeveyn ilgisinin yerine geçemez. Çocuklar için en değerli kaynak anne ve babalarıdır her daim. Bu kaynaklardan beslenemediklerinde çeşitli davranış sorunlarının ortaya çıkması olasılığı oldukça yükseliyor.
Alanda çocuklarla çalışan bir eğitimci olarak ebeveynlere önerim lütfen çocuğunuzun oyun, ilgi ve eğitim sorumluluğunun öncelikle sizlerde olduğunu unutmayın. Çünkü eğer sizin evladınıza ayıracak özel zamanınız olmazsa çocuğunuz sizin ilginizi çekmek için farklı yollar deneyecek ve beceremedikleri durumlarda da durumla baş edemeyebilecekleri için kendilerini suçlu ve sorumlu hissedeceklerdir. İşte bu dönemde başlayan ve ilerleyen zamanlarda beslenen bu suçluluk duygusu ve kaygı nesilden nesile aktarılacağı için sonraki nesillerde özgüven ve öz değer başta olmak üzere çeşitli sorunlar olarak karşımıza çıkacaktır.
Daha sağlıklı, daha mutlu nesiller yetiştirebilmek için bu günün ebeveynlerine büyük sorumluluklar düştüğünü unutmamalı, kendi ebeveynlik yolculuğumuzu eşsiz kılmanın vazgeçilemez koşulunun çocuğumuza vakit ayırarak onun dünyasını anlamak olduğunu anımsamalıyız. Böylece her çocuk özel, önemli ve değerli olduğunu hissedebilir.
Pınar Yeşiltay Sevim