Dinle... Bana yardımcı ol, yolun en hakikisini göster... Buraları bilmiyorum zira...
Kuruyaprak mevsimi neyin ifadesidir, hangi ağacın gölgesindeki uyku iyi gelir kalbimde genişleyen acıya, bunu söyle bana...
Endişe duymayı kaybettim, ilkin onu koy yerine... Sonra nehrin yönünü göster, yıldızların altında toprağa uzanıp nasıl uyuyacağımı söyle...
Ben bilmiyorum... Ben hiçbir şey bilmiyorum, ben yitiğim bu sonsuz yolculukta...
Niçin göç eder toprak denize... Niçin ürpertir yağmuru düşünmek ve rüyalar alemi niçin böyle bitmeyen bir soluklanış anıdır...
Söyle bana... O bilmediğim şeyi söyle... Beni kendimden uzaklaştırıp kendime savuran arayışı...
Yakama yapışmış kalbimi pençesinde tutan derviş sabrını... Ateşi, suyu, toprağı, yosunu..
Niçin anlamadığımı söyle çiçek mevsiminde uyanan kaya yosunlarını... Karıncanın soylu direnişini... Çekirgeleri anlat... Talan ve yalan eden yeşil çekirgeleri...
Göster karanlıkta duran alev hareli o siyah kelebeği, bir taya nasıl dönüştüğünü onun pencerenin soluk mavisindeki ufkumda...
Kalbinle rehberlik et, bildiğim her şeyi bir bir unuttum ben şehrin kule satinde uyuduğum gece...
Öğrendiklerimle hafiflerim sanıyordum, öyle denmişti, artan hep kederim oldu... Bilgisi artanın, artan kederi oluyor, başka bir şey değil...
Ben çabuk inanırım rüyama gelen meleklere, yalan söylememeye gayret et yanımdayken o çocuklara... Sonrası yeni bir hüsran olur...
Nehri nasıl geçerim... Nasıl çıkılır rüyalar ve düşler kapısından bahçeye... Kuru bir dal nasıl yeşerir başından geçen kuruyaprak mevsimini zihninden silip...
Bana söyle... Kalbime yeniden endişe ver ki, unutmayayım bir daha zamanı, mevsimleri ve bir gün bitecek rüyaları...
Cengis T.Asiltürk