Aslında bütün bir ömrün özeti;sadece istatistiki kronolojik bir listeden ibaret;Var olma-yok olma,dünyaya gelişimizle-gidişimizle başlayan bir hiyerarşi:o beyaz,bu siyah,öteki sarışın derili kronolojisi/ o günahkar,bu çok sevap sahibi,öteki ot’tan farkı yok(hatta ot daha faydalı)hiyerarşilerinde.
Listeler Bitmek Tükenmek Bilmeyen/Azalarak-Çoğalarak.Listede “O” en üstteki hiç değişmez,herkesin kendi içinde sakladığı.
İnsanın içindeki en evrensel liste:”Ölmeden Mutlaka Yapılması Gerekenler Listesidir”,her insana göre farklılık gösterir,kimi uzaya gitmek,kimi en cennetlik olmak,kimisi de ömür denen kendi senaryosunun başrolünde yer aldığı filmi,gözlerini kapatıp o büyük vedayı gerçekleştirmeden hemen evvel izlerken en mutlu-bahtiyarlıklar içerisinde olma edasında.
İnsan ömründe değişik değişik hayatlar vardır,ömür dediğin nedir ki,hep göz açıp kapama aralığında .Listeler allak bullak aradığını bulamadığında,zaman hep yetersiz,kaçanı kovalayan hayatlarda,herkes ne istediğini değilde/sadece ne istemediğini biliyor ki.Bazen içinde koskocaman bir boşluk ,içinden erken çıkamazsan zayi ilanın yerel gazetelerin iç sayfalarında… kaçınılmaz.
Herkesin listesi kendine en güzel…Mutluluğu bulabilene aşk olsun,bulupta saklayabilene,devamlı besleyipte-büyütebilene(-ki her şey tüketime yöneldi ya artık) en büyük takdirname herkesten beş yıldız.
Aslında mutluluklar da hep ödünç/hiç kimse tam olarak hiç olamadı onun sahibi/şu yuvarlak dünyamızda,her şey emanet,bir başkasından-diğer başkasına… Tanrı’da artık yaşanılan kainatta;kendisine en yakın ve büyük hissedarı yaptığı insanın güçlü olanının kazanmasından yana tavrını koydu.Öyleyse artık,baltalar da toprağın altından çıkacak.Çarpışmalar kaçınılmaz,büyük hazırlıklar hazan mevsimine.
Ölmek için doğduğumuzu bile bile,öğrenmelerin ardı arkası hiç bitmez, bu kainatta,sadece ana renklerde saplanıp kalmamalı,bütün renkleri görebilmeli-sevebilmeli,durduğumuz yerde hiç durmamalı;bir Çita avının üzerine zıplar gibi mantıklı-legal,hep bir yerlere sıçramalı.Her insanın içindeki renk bambaşka.Sevene en güzel renk.hep ,sevdiğinin içindeki.
İçimizdeki listenin kronolojisini çok düzgün ve hazmederek yapmalı aksi takdirde,Ölmüşüz –ki haberimiz de yok/Sadece nefes almak ise bütün çaba ,herkes yolunu kaybetmiş,bütün renkler flu.Diş macunun tüpünden çıktıktan sonra geri tüpe giremeyeceği gibi,yaşanılacakların da tekrarı asla mümkün değil.
Büyük Edebiyatçı Tolstoy'un da dediği gibi:'Yaşlanmak Başka Yaş Almak Bambaşka/Ruh Yaşlanıyor-Yerçekimi de Bedeni Toprakla Buluşturuyor'.
Yaş olayını insanlar getirip koymuştur,hayvanlarda yaş olayı yoktur.
Kronolojide ki gösterge çubuğu 30’da olsa;var olma savaşımında,en olmayacak ihtiraslarların ortasında ki,kendini soktuğu-hissettirdiği yaş 70 /dünyalık hallerde,yaşı 70 ama ruhunu güzel tutupta kirletmeden;hissettiği yaş 30’da.Ulaşamayacağına-haketmediğine,hırsızlama,ihtiraslarla dalan insan,kendi içinde kendine mağlup insandır,en büyük ceza insanı kendi haline-kendisiyle baş başa bırakmaktır.
Hazımlı insan,hep pozitif,seven-sevilen,kendi içinde tutarlı,hayata uyumlu olansa,yaşı olmayan-zamanlara meydan okuyan,daima diri,tıpkı ölümsüz bir aşk gibi hep abide,kalabilse de-gidebilse de,her yerde .
Öyleyse bundan sonrası,sana kalmış,insanın oğlu,iyiliğinle utandır herkesi,yoksa;ne kadar insansan/o kadar insan/ne kadar başkaysan herkes sana bambaşka,hiç tanıyamayacağın kadar yabancısın kendi içinde kendine,artık istersen sessizce çık git içinden,kendini dahi terk et.Her yer dar/her yer çıkmaz sokak,sense faili meçhul.
İsmet Tanlı
