.jpg)
O kadınlar ki yokluğunda ıssız bir gezegen tenhalığına dönüşür dünya,o kadınlar ki varlığı canına can katar,dostluklari erkekçe,sevmeleri kadınca, annelikleri ilahça. O kadınlar ki ihtiraslarından demirler erir/onlar ki bütün hayatı öç alma – yaşadığı yaşattığı kendinin değil aslında başkasının hayatı,her hareketi yanlış bütün çizgileri alt üst ediyor.
Bir elmanın iki yarısıyız aslında;kadın olmazsa anne olmaz /erkek olmazsa baba olmaz /çocuk hiç olmaz.
Peki beden bir bütün olunmaz insanlık paydasında galibi olmayacak kör dövüşlerinde ne işimiz var,bir nefeslik ömürde.
Ne erkek kazanacak nede kadın ;büyük kaybedecek olan çocuk,bu umarsız savaşta.
Büyüyecek elbette ama arıza yapacak ara ara,geri dönüşü ve dönüşümü olmayan çocuk,yapayalnız kalacak çıkmaz sokaklarında.
Sen insanlarla uğraşacaksın-tanrıda seninle.
Kapılarda dışarıdan kilitlendi artık,bilinmez kişiler tarafından.
O kadınlar ki önlerinde saygıyla eğilirdik /galiba onlarda kalmadı azalarak gidiyorlar,ya bir kenara çekilip kaderlerini yaşıyor (gizli gizli ağlamaklılar), onlar bize en iyi en temiz duygu ve temennilerle geldi,ya biz taşıyamadık ya da toplumsal katliamda kaybettik.Ana oldular yeri geldi baba oldular yeri geldi çocuğun oldu onlar.
Artık yoklar belkide artık biz yokuz,yozlaşmışlığın krallığında kaybolduk. Hatları Kopardık Şebekeler Çekmez Oldu/Herşey Mekanik. Kimse kimseyi dinlemiyor kimse kimseye aldırmıyor.
Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın mantığında herkes . Yanlışları yanlışlarla boğduk/yalnızlıkları yalnızlıklarla.Vicdan artık bir kelimeden ibaret.
Herkes şikayetçi ,çözümün bir parçası olacağına sorunun kendisi oluyor.
Tanrı cennette büyük sabırla bekliyor, yeni yollar gösterme düşüncesinde ama şunu da açıkça söylüyor :sen istersen yanındayım...
İsmet Tanlı