Dünyayı Sadece Ben Değiştirebilirim… Tabi ki istersen sende, öteki de, beriki de…
Ben bir bireyim - Ben dünyanın merkeziyim - Tanrı beni kendisine ortak etti on milyon türden sadece biri olmama rağmen, baş parmak ve işaret parmağını birleştirebilen tek tür olarak ve de bu fiziğe yerleştirdiği üstün beyinle, her şey istememe bağlı, her şeyi değiştirebilirim... Şayet istersem.
Her şey insanın beynindeki perspektifinde, inancında, doğru zamanda, doğru zeminde ve doğru insanlarla uzak ufuklara açılan yelkenlerde en güzel liman inandığındır.
İyi olabilmek için, hep bir ödül ya da ceza mı olmalı, tetikleyen. Hümanist insandır O, kendisi için hiçbir şey istemeyen, sadece başkasının iyi olması ve mutlu olabilmesi için. O’ nu iyiler ordusu korur, hiç görünmez bir şekilde. Hayatın Bumerangı da bir ölçüt değil mi aslında, yaptığın kadar sana da yapılacağına ( görebilene, duyabilene). Çok zorda olsa, biraz kirlenmişliklerde düşünen hayvan insanda, yine de pürü-pak kalmak adına verdiği mücadelede nihayeti saf- tertemiz bir sokağa çıkabiliyor şayet istersen.
Herkes ektiğini biçecek, havsalandaki kadar olduğun ömründe, yaptığın iyiyse / sen en iyi ve sana dönüşler hep daima hep daima en iyi olacak.
Ercan 37 yaşında, yukarılardan gelmiş en Güneye, Türkiye’ nin Kuzeyi Karadeniz’ den, eşi Emel de Adana’lı eşiyle aynı yaştalar.Severek ve aşkla girdikleri o yıpranmış ya da bilerek- sistematik yıpratılmış kurum olan evliliğe. İlk yıllar mükemmel bir sevgi fırtınası, her şey en güzel pembe. Tabiki de beslenmeyen ya da iktisatsız çarçur edilen sevgiler saygılar giderayak sonun başlangıcının ayak sesleri. Emel habire her şeyi bir anda istiyor, en güzeliyle yenileme telaşı sarmış eşyalarını oysa ki Ercan’ ın geliri sabit ( ücretli çalışan bir insan ). Ercan, içindeki tren yolunun makasını aça aça ilerliyor hep dişlerini sıkarak, ne kırabiliyor eşini ne de içindeki en dipten genişleyerek gelen halkaları. Zamanla kredi kartları üzerinden bankalara artan borçlanmalar, her bir lira da ölen hücrelerin sayısı milyarları buldu ama o hala saygı duyduğu kurumu kurtarma hırsında. Ercan’ da ölen hücreler, paranoyaya bırakıyor ruhiyatını, hatta yarı şizofreniye, hiç alakası olmayan şeylerle Emel’ e en olmayacak ihanetler yakıştıran ithamlara dönüştürüyor iki kişilik dünyasını. Halbuki, üzüntü- stres ve yokluğun öldürdüğü hücrelerden kaynaklı her şey ama bunu ne o biliyor ne de başkası, yeri geliyor kader-sınava yoruyor her şeyi ,yeri geliyor sığ sularda boğula boğula, sadece her şey komple keder.
İnsan insanı anlayamazsa kim kimi anlayacak bu yaşayan ölüye dönüşmüş zombi ve robotik hayatlarda. Batıdan gelen bir sistematik akımla, birbirimize yabancılaşarak ve de ilk başta aile sofralarını bitirdik, toplumun en sağlam temelini çürüterek, bilerek ya da bilmeyerek. O sofralar ki, herkes herkesin psikoloğu, genel cerrahı, en iyi ustasıydı. Şimdi bu paramparça edilmiş aile sofrasının özgür ve kendi başlarına yapayalnız olan bireyleri, madden çok varlıklı olsalar da manen sıfırdan daha da ötedeler. Her biri en depressif- en mutsuz – en çaresiz, heyecanlarını kaybetmiş ve de bulmak için de aramak gibi kaygıları da kalmamış. Neticelerin nerelere vardığını görebilmek için müneccim olmaya hiç gerek yok.
Defolu hayatlarda, o görünmez sevgi kıranları yok etmedikçe ve kimse kendi eğrisini doğrultamadıkça, her şey artık kan kırmızısı. Oysa ki umudumun en kehribar sarısı, bir adım ötede ama sen istersen, görürsen bilirsen ve eyleme dökersen.
Zor en kolay aslında bazen de en zor olandır en kolay.
Dünyamı Sadece Ben Değiştirebilirim… Şayet İstersem, Şayet İnanırsam, Şayet Kendimi Geliştirirsem İyi Örneklerle. Seni Senden Başka Hiç Kimse Anlayamaz Şayet Anlatamazsan sesini Duyuramazsan. Unutma,İnsanoğlu Umutsuzluktan Umut Yaratandır.
İsmet Tanlı
