Köy Enstitüleri’nin sadece köy çocuklarını okutmak gibi bir amacı yoktu. En önemli amaçlarından biri, Toprak Reformu gerçekleştiğinde, toprak ağalarının karşısına, ne istediğini bilen, üreten güçlü köylüler çıkarmaktı. Her köyde, önderler ve aydınlar yetiştirmekti.
Behçet Kemal tarafından yazılan Ziraat Marşı, o dönemde bütün Köy Enstitüleri‘nin ortak marşı olarak okunuyordu.
'Sürer, eker, biçeriz güvenip ötesine,
Milletin her kazancı, milletin kesesine,
Toplandık baş çiftçinin Atatürk’ün sesine,
Toprakla savaş için ziraat cephesine.
Biz ulusal varlığın temeliyiz, köküyüz.
Biz yurdun öz sahibi, efendisi, köylüyüz.
Kuracağız öz yurtta dirliği, düzenliği,
Yıkıyor engelleri ulus egemenliği,
Görsün köyler bolluğu, rahatlığı, şenliği,
Bizimdir o yenilmek bilmeyen Türk benliği.
Biz ulusal varlığın temeliyiz, köküyüz.
Biz yurdun öz sahibi, efendisi, köylüyüz.'
***
Türk çiftçisinin günümüzde bulunduğu kötü koşulları bir görseydi, bir değil, bin defa ölürdü galiba Behçet Kemal. Çiftçimizin artık ne efendiliği kaldı ne de bolluğu.
Çiftçi giderek fakirleşti.
Çocukluğu Ege'de tütün tarlalarında geçmiş bir çiftçi çocuğu olarak çiftçinin eskiden hakkını daha fazla aradığını anımsıyorum.
Tütün baş fiyatları açıklandığında düşük fiyatlara tepki gösteren çiftçilerin, Akhisar'da İzmir-İstanbul karayolunu 5 saat trafiğe kapatması, ardından demiryolunda yapılan oturma eylemi, Manisa, Muğla, Milas, Bergama ve Kınık'ta tütün üreticilerinin protestoları 1989'da tütün üretiminin kaderini etkileyen önemli olaylardı.
Cumhuriyet gazetesindeki 'Çiftçi Dostu' köşesinde yıllarca çiftçilerin sorunlarını dile getiren Sadullah Usumi, çiftçinin bugün düştüğü durumu görseydi, 'Her şey boşunaymış!' der miydi acaba?
14 Mayıs Dünya Çiftçiler Günü kutlu olsun!
Murat Şen