CEYLANLARI GÖRDÜM DÜN
İnsana şu yeryüzünde geçici olduğunu anımsat... İnsana de ki, yakıyorsun... De ki, sahip olma arzusuyla dolusun... De ki, senin değil, senin olmayacak da dünya ve tabiat...
Bir insan bir ağacın gölgesinden geçerken, çiçeğe durmuş bir erik ağacına bakarken, bir sahilde yürürken, bir hayvanı izlerken olup biteni fark etmiyorsa , o anlarda şaşkın ve mutlu değilse, hiçbir zaman mutlu olamayacağına kanaat getirebilirsiniz. Bunu da söyle ona...
Belgeler çıkartıyorsun ey insan de onlara! Oranın, şuranın senin olduğunu kanıtlamak için, belgeler alıyorsun boyuna...
De ki ona, dün ceylanları gördüm yanıp kavrulmuşlardı... Ve diğerleri... Ve börtü böcek... Ağaçlar... Ve ağaçlar...
De ki o insana sen... Sahip olmak istiyorsun boyuna... Ormanlar yakıyor, araziler açıyor, çitler çekiyor, tapular mühürletiyorsun...
De ki... Cehennemini kafanın içinde dolaştırırken ağaçlar kesiyor, ağaçlar yakıyorsun... Bak, gökyüzü bugün senin ruhun gibi renksiz... Göster ona gökyüzünün şu halini...
De ki... Maymundan üç dakika sonra doğmuş şu soydaşına... De ki ona; elli yaşındasın ve on yıllığına borçlanıyorsun. Salt sahip olup, obur ruhuna iki taş yığmak için on yıllığına boynuna tasma geçirtecek kadar körsün, çünkü insansın... İnsanın yetmişinde, bilemedin doksanında öldüğünü, gömüldüğünü görmüyorsun...
De ona, körsün... Sahip olma arzusuyla kirlenmiş benliğinle boyuna bir şeylere sahip olmak isytiyorsun... Tabiata karşı nankörsün... Boyuna sahip olmak... Arazilerin etrafını çevirmek, yakmak, almak, yığmak, yağmalamak, duvar çekmek, çit yapmak, kapatmak istiyorsun de ona...
İnsana, de ki, aklına bile gelmiyor ölümlülüğün... Yaşadığı büyük hazzın, sahip olduklarının ona yararı olmayacağını söyle!
Hedonist bir ruhla yaşamış insanla, ağaçların böğründe, ormanın derinliğinde, nehrin kıyısında tabiatın bir parçası olduğu bilinciyle yaşamış insan eşitlenecek toprağa karışırken... Anlamaz ya, sen söyle yine de bunları...
Anlamaz anlamamasına, ama sen söyle, toprak olacak bedeni, yaşadığı hazzın, sahip olduklarının, boynuna ip geçirdiği hayvanın, tapusunu aldığı binanın, etrafını çevirdiği arazinin ona yararı olmayacak.
Ona söyle... Komşuna söyle... Tanışına söyle... Söyle sen onlara bunları, yapmasınlar. Öyle yapmasınlar...
Bir ağacın altında durmayı, göğe bakmayı, hayvanları hükmetmeden sevmeyi öğrensin söyle ona.
Olmuş insan sahip olmadan mutlu olabilir. Bunu da söyle...
Ona de ki, ateşle yaklaşma ormana. Sessizce yürü otlarda, ürkütme ceylanları, böcekleri, kuşları... Sudaki balığı, toprağın altındaki yılanı, çiyanı... Tabiatta geçici olduğunu unutma de sen, şu hiçbir şey anlamayan insana...
Anlamaz ya, sen söyle yine de. Yakmasın başkalarının yuvasını, inini, barınağını, hayatını...
Cengis Asiltürk