“Bir çocuğu bütün köy yetiştirir”
.jpg)
Uzun zamandır gözlemleme ve birlikte vakit geçirme imkanı bulduğum sayısız çocuk oldu ve gördüm ki her çocuk ayrı bir dünya. Her çocuğun mizacı, karakteri, psikolojisi, gelişimi tamamen farklı seyrediyor. İlgi alanlarından tutun da beslenme alışkanlıklarına kadar o kadar geniş bir yelpaze sunuyorlar ki bize, her birinin biricik ve özel olduğunu bir kez daha kanıtlıyorlar. Hiç biri birbirine benzemiyor ama hepsi birbirini andırıyor. Hepsi çok masum, saf ve doğal hem de hiç bir yetişkinin olamayacağı kadar.
Biliyoruz ki her çocuk kendisini diğerlerinden ayıran şahsına münhasır bir donanımla dünyaya gelir ve bu donanım da o çocuğu-bireyi “biricik” ve “özel” yapar. Doğuştan getirdiği mizacı, kişiliğini oluşturma sürecinde etki eden aile, okul ve sosyal çevresi, içine doğduğu coğrafya ve kültür, ruhsal fiziksel duygusal ve toplumsal etkilerle harmanlanarak çocuğun kendisi olmasını sağlar. Bu süreçte en fazla etkinin de aile yapısında saklı olduğunu düşünüyorum şahsen.
Bir çocuğun gelecekteki davranışlarını, ilişkilerini, sosyal hayatını ve ruhsal yapısını bire bir etkileyen “güvenli bağlanma” dediğimiz anne ile kurulması beklenen ilk temas ve bağdan sonra aile içi tutarlılık, ailenin ahlaki ve toplumsal bakış açısı, ailenin iletişim tarzı ve ebeveynlik tutumları çocuğun geleceğinde büyük önem taşıyor. Ailede yaşayan birey sayısı, çocukla ilgilenen yetişkinlerin varlığı, ailenin sosyoekonomik ve sosyokültürel durum ve çevreleri bile çocuğun hem gelişiminde hem de kişiliğinin temellerinde bir yerlerde etmen olabiliyor.
Bazı çocuk aile içi sorunlardan ya da eksikliklerden hiç etkilenmezken diğer bir çocuğun büyük oranda etkileniyor olması da mizaç ve yatkınlıklarına bağlı olabileceği gibi iç motivasyonu ve hayattan beklentileriyle de ilişkili olabiliyor. Buradaki hassas nokta da ailenin çocuğunu tanıyor olması aslında. Çocuğunun nelerden ne derece etkilendiğini bilen ebeveynler için yol alması kolaylaşıyor. O nedenle de biz alanda çalışan kişiler ısrarla çocuklarını tanımalarını ve takip etmelerini istiyoruz ailelerden. Çocuğunun şahsi özellikleri, gelişimi ve gelişim dönemi özelliklerini takip etmelerini bekliyoruz ki olabilecek aksaklık ve sorunlarda vakit kaybetmeden müdahale edilebilsin ve hiçbir çocuk kaybedilmesin.
Nasıl mı?
Aşağıdaki anonim yazı tüm ip uçlarını veriyor:
Sen Görmediğimi Düşünürken Sen görmediğimi düşünürken, ilk yaptığım resmi buzdolabına astığını gördüm ve hemen ikincisini yapmak istedim.
Sen görmediğimi düşünürken, bir sokak kedisine yemek verdiğini gördüm ve hayvanlara iyi davranmanın iyi bir şey olduğunu öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, benim için en sevdiğim keki yaptığını gördüm ve küçük şeylerin hayatta özel şeyler olabileceğini öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, bir yemek yapıp hasta olan bir arkadaşına götürdüğünü gördüm ve hepimizin birbirimize yardımcı olmamız gerektiğini öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, zamanını ve paranı hiçbir şeyi olmayan insanlara yardım etmek için kullandığını gördüm ve bir şeylere sahip olanların bunları olmayanlara vermesi gerektiğini öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, evimize ve evdeki herkese iyi baktığını gördüm ve bize verilenlere özen göstermemiz gerektiğini öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, kendini iyi hissetmediğinde bile sorumluluklarını nasıl yerine getirdiğini gördüm ve büyüdüğümde benim de sorumluluk sahibi olmam gerektiğini öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, gözlerinden yaşlar geldiğini gördüm ve bazı şeylerin acı verdiğini ama ağlamanın normal olduğunu öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, ilgi gösterdiğini gördüm ve olabileceğim her şey için çabalamak istedim.
Sen görmediğimi düşünürken, büyüdüğümde iyi ve üretken bir insan olmak için bilmem gereken birçok hayat dersi öğrendim.
Sen görmediğimi düşünürken, sana baktım ve “Sen görmediğimi düşünürken gördüğüm her şey için teşekkür ederim” demek istedim.
Ve unutmayın: Bir atasözünün de dediği gibi, “Bir çocuğu bütün köy yetiştirir”,