Barışpınarı harekatı 7. Gününe girerken, Türkiye Cumhuriyeti’nin basın yayın organları ve diplomatik misyonlarda “ Suriye’nin toprak bütünlüğüne korumak ve terör koridorunu parçalamak için bu harekatı yapıyoruz” defalarca tekrar etmesine rağmen, harekat hem AB ve ABD hemde çoğu bizimde içinde olduğumuz çoğu İslam Konferansı üyesi olan ve başını Suudi Arabistan ve Mısır’ın çektiği Arap Birliği ve Filistin hemen toplanıp Türkiye’yi kınadı.
Tabi buna ençok iktidarın şaşırdığını sanıyorum. Ancak, Osmanlı’ın bir karargah subayı olan Falih Rıfkı ATAY’ın, Orta Doğu’dan çekilen Osmanlı ordusuna karşı, İngiliz casusu Lawrence ile başta Mekke Emiri Faysal’ın kışkırttığı Müslüman Arap kabilelerinin yaptıkları, gariban ve Müslüman Anadolu çocuklarına karşı insafsız, saldırılarını, anlattığı Zeytindağı Kitabını benim gibi okuyanlar için şaşırtıcı olmadığını düşünüyorum(Arap kabilelerine çekilen Türk askerlerinin altınları yuttuğu yalanlarına inanan Arapların askerlerimize, kamplarda dost gibi görünüp geceleri “cenbiye” ( kıvrımlı arap hançeri) ile öldürüp, karınlarını yararak altın aradıklarını okuyunca çok etkilenmiştim). Başta Mustafa KEMAL olmak üzere , o bölgede görev yapan Osmanlı Subayları, İngilizlerin kışkırttığı Müslüman Arapların, fukara Anadolu gençlerini beklemedikleri anda sırtından vurarak öldürecek kadar, hasmane tutumları ve kinleri karşısında büyük bir hayal kırıklığı yaşamışlardır. O kadar ki Osmanlı subayları ve aydınları arasında “Ne Şam’ın Şekeri, ne Arap’ın yüzü” deyimi yayılmıştır. Kurtuluş Savaşı sonrasında da , Cumhuriyetin yönetici ve aydınları, Orta Doğu’daki tüm gelişmelerde Arap ülkelerine karşı temkinli yaklaşmışlardır. Arapların hiçbir savaşına ne destek , nede taraf olmuşlardır. O kadar ki Hatay’ın Anavatan’a dahil edilmesi sürecinde Suriye’den , kendilerinin de Fransız’ boyunduruğundan de kurtulması için destek ve T.C ile birleşmeyi talep ederek Atatürk’e haber gönderen Arap kabile reislerine Atatürk’ün “siz önce bir araya gelip savaşı başlatın, Fransızları ülkenizden çıkarın, biz daha sonra sizinle birleşiriz” mealindeki verdiği yanıtını, rahmetli Atilla İlhan’ın Cumhuriyet Gazetesinin son sayfasındaki yazılarından hatırlıyorum. Türkiye Cumhuriyetinin bu diplomasi geleneği de vasiyet olarak, AKP dönemine kadar, sürdürülmüştür.
Türklere ve Osmanlı’ya karşı, Arapların bilinç altında yüzyıllardır süren hiç bitmeyen kin ve düşmanlığın tarihsel kök nedenleri vardır ki yazımızın asıl konusu budur. Örneğin, Suud Devletinin, önceki hükümetler döneminde cesaret edemediği, Osmanlı’nın Mekke’de, Kabe’yi ve kutsal emanetleri korumak için yaptırdığı , tarihi “Ecyad Kalesi”nin yıkılmasına, sonrada “Kabe Manzaralı 5 yıldızlı Rezidans” yapılması bile bu kinin sonucudur. Buna AKP hükümeti, ekonomik ilişkileri bozmamak için hiç ses çıkaramamıştır.
Daha sonraları, Ahmet DAVUTOĞLU’nun “Stratejik Derinlik” teorisi gibi hayal ürünü yaklaşım ile bu T.C nin gelenek ve politikaları terkedilmiştir. Hem Libya’daki, hem de Suriye’deki ve sonrasında Mısır’daki gelişmelerde, AB ve ABD ülkeleri birlikte taraf olunmuş ve bu altın değerindeki diplomatik gelenek terk edilmiştir. O kadarki Suriye’deki gelişmeler karşında, ilkönce Batı karşıtı Esad’ı devirmek için T.C hükümetini yanına çekmek isteyen Obama, daha sonra Rusya devreye girince, işin zorluğunu görüp çark etmesine karşın, Esat’la birlikte ailece tatil yapan başbakanımızın karar değiştirmeyip, süreci tek başına devam ettirmesi sonucu bugünlerde geldik. Sonuçta; Filistin ve KKTC dahil tüm Dünya’yı karşımıza alarak, tek başımıza harekat yapmak zorunda kaldık(Birinci Kırılma noktası).
Daha sonra ABD ve İsrail’in desteği ile kurulan , Hatay’da , Ankara’da, Suruç’ta , İstanbul’da bir çok bombalı eylem yaparak Türkiye’ye saldıran cani İŞİD terör örgütü ile savaşma işini, ABD nin bizim Ortadoğu’daki kara ordumuz diye açık destekledikleri, YPG ye bırakılmasını Obama’nın, YPG nin geçici olduğu sözlerine kanarak, bir 29 Ekim günü (topraklarımızdan geçerken yedikleri yemek faturalarını da devletimiz ödeyerek binlerce PKK lıları ve Peşmergeleri sınırımızdan Ayn-El Arap(Kobani’ye) sokulmasına göz yumuldu.(İkinci kırılma noktası) Daha sonra ABD ve İsrail desteği ile askeri terminoloji ile “köprübaşı” yapılan bu ilçeden , IŞID’i bitirmek bahanesi ile tüm kuzey Suriye’ye yayılan YPG/SDG güçlerinin giderek, bölgede kalıcı bir işbirliği ve orduya dönüştüğü AKP yönetimince fark edilince, yapılan hatanın farkına varılmış, daha sonra defalarca bu misyonu ABD ile birlikte Özgür Suriye Ordusunu (ÖSO) Eğit-Donat yaklaşımı ile kullanarak ABD ve TC ordularının yapmasını talep edilmiştir. ABD nin yanaşmaması sonrası, Fırat Kalkanı ve Zeytin Dalı askeri harekatları ile YPG-SDG nin Fırat’ın Doğu tarafına geçmesi ve yayılması önlenmek istemiştir. Sonrasında emperyal hedefleri olan ABD nin, T.C hükümetini oyalayan iki yüzlü politikası değişmeyince bugünkü “Barış Pınarı” harekatı Rusya’nın desteği ile yapılma aşamasına gelinmiştir. Şimdi başlangıçta Rusya’yı dikkate almadan “Esat’a rağmen ve Esat’la görüşmeme” olarak özetleyeceğimiz yanlış bir dış politika inadı ve bölge ülkeleri ile birlikte hareket edilmemesi hatalar zincirinin başlangıcıdır. Hatay’ın geri alınmasında Atatürk’ün izlediği, “Orta Doğu’da tarafsızlık ve ulusal konularda öncelikli yumuşak güç-soft power” kullanma politikasının terkedilmesi sonucu daha fazla şehit kanı dökülecektir. Çünkü Orta Doğu’da girmek kolay, çıkmak zordur, her kabilenin birbiriyle kanlı bıçaklı olduğu ve altını oyduğu bu coğrafyada, ABD bile çekilmeyi tartışırken bizim, üstelik Dünya’yı tek başımıza karşımıza alarak girmemiz ülkemize çok pahalıya mal olacaktır. Çünkü bu coğrafyadan çekilmek Osmanlı’ya çok pahalıya mal olmuş, “Yemen Türkü’leri” boşuna yakılmamıştır. On yıllar boyu sürecek, emperyal güçlerin desteği ile bölgedeki kışkırtılan etnik grupların düzenli ordu olan askerlerimize karşı, başlatılacak vur-kaç gerilla savaşları, ile harekat bölgesinde ve 32 km derinliğindeki coğrafyayı, kontrol etmek ve denetlemek kolay olmayacaktır. Yeni türkülerin yakılmaması dileğimdir. Tezelden Suriye ve bölgede T.C den yana olan güçlerle birlikte lehimize barış ortamı yaratılması gerekiyor.(Yer darlığından yazının başlığında ki sorunun yanıtı ikinci yazıya kaldı).
Serdar Erkan
16.10.2019
