Sözde ben bir insan olmaya geldim… Ama insan olmak sadece nefes almak ya da yürümek değildir. İnsan olmak; empati kurabilmek, adaleti savunabilmek, ötekini anlayabilmek ve sorumluluk alabilmektir.
Bugün topluma baktığımızda, hâlâ “sözde insan”larla karşılaşıyoruz: Kadına şiddeti görmezden gelenler, çocuğun hakkını hiçe sayanlar, doğayı talan edenler… Kendini sadece varlığıyla tanımlayanlar, gerçek insan olmanın sorumluluğunu unutanlar…
Oysa insanlık, yaptıklarımızla ölçülür. Küçük bir iyilik, bir tebessüm, bir el uzatış; belki de değişimin ilk adımıdır. Sessiz kalmak ihlaldir, fark etmek ve dur demek zorunluluktur.
Sözde insan olmaktan çıkmak, hakikaten insan olmanın yoludur. Önce kendimizi, sonra toplumu ve dünyayı sorgulamalıyız. İnsanlık sadece bir kimlik değil; yaşanan her anın, her eylemin ölçüsüdür.
Bu hafta benden bu kadar (insanca) dostça kalın.